கங்கா ப்ரவாஹம்மாதொரு பாகன் மன்னிய சிவனார்
விரிசடை மீதிருந்தே
மாது கங்கை மாறா ஒளியுடன்
மண்ணதி லேவீழ்ந்தாள் !
வீழ்ந்திடு கங்கைதன் வெள்ள மதிலே
மூழ்கிடு மானுட ரின்
வினைகள் தீர்க்கும் விளையாட் டதனை
வீறுடன் தொடங்கிட்டாள்!
ஓவென் றிரைச்சலாம் ஓங்காரத்துடன்
ஓயாப் பணி புரிந்தே
உலகம் புரந்திட உமையவள் நாதன்
உயிரா யனுப்பிவைத் தான் !
அன்பே உருவாம் அரும்பழ மென்னும்
அண்ண லிடமிரு ந்தே
புறப்படு கங்கை புண்ணிய நதியெனும்
புகழுட லெடுத் தாளே !
போகும் வழியில் புண்ணிய கங்கை
புகலிடம் தேடி வந்த
புல்லையும் கல்லையும் கூடத் தனது
புணர்ச்சியில் விளக்கிட்டாள் !
பருவம் என்னும் போராட் டத்தால்
பகலவன் காய்ந்தா லும்
உருவம் மாறா துயிர்களைக் காக்க
ஊற்றாய் பெருகிட்டாள்!
உயிர் பிரிந்தேக உடல் மண் ணாக
உலகினர் விடைகூ றிக்
காசியெனும் வழிச் செல்லும் கங்கையில்
கரைத்தே கடன் தீர்ப் பார் !
அசுத்தம் என்றே அனைவரும் கருதும்
அச்சுமை தானேற் கும்
பொறுமை மிகுந்த புண்ணிய மாது
புவியென வாழிய வே !
வற்றா நதியாய் வாழும் நதியாய்
வந்தே உயிர்காக் கும்
பெற்றா யெனவே பேணியே நாமும்
போற்றித் துதிப்போமே !
காளியன்னை தான் தன் கருணையை
கங்கை வெள்ள மதில்
கலந்திடச் செய்தே கலிதீர்த்தா ளென
வணங்கிப் போற்று துமே !
--பாலாஜி--
No comments:
Post a Comment